KREDYT WE FRANKACH

PODSTAWOWE POJĘCIA

KREDYT INDEKSOWANY jest to kredyt, gdzie bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę wyrażoną w PLN. Po wypłaceniu kwoty kredytu (wypłata następuje w PLN), bank przelicza kwotę długu po kursie kupna CHF (indeksowanie) i od tego momentu dług konsumenta jest wyrażony w CHF. Rata kredytu jest wstępnie wyliczana w CHF, po czym w dniu zapadalności (dzień płacenia raty) następuje przeliczenie raty do PLN na podstawie kursu sprzedaży z tabeli kursowej banku.

KREDYT DENOMINOWANY jest to kredyt, gdzie wnioskowana kwota kredytu jest wyrażona od początku w CHF, na podstawie wstępnego przeliczenia wnioskowanej przez konsumenta kwoty kredytu wyrażonej w PLN i szacunkowo przeliczonej na CHF. Kwota “denominowana” jest więc nieznana w chwili zawierania umowy kwota kredytu w PLN; wypłacana i spłacana jest bowiem kwota w PLN. Analogicznie, przeliczenie “startowe” długu odbywa się według kursu kupna, raty są przeliczane z CHF na PLN po kursie sprzedaży.

KREDYT WALUTOWY – kredyt, który jest udzielony, wypłacony i spłacany w walucie obcej. Bez przeliczania w żadnym momencie do waluty krajowej.

W przypadku kredytów tzw. „frankowych” nie mówimy więc o kredytach walutowych. To są kredyty waloryzowane do wskazanej w umowie waluty obcej.

SPREAD – różnica pomiędzy kursem (ceną) sprzedaży a kursem (ceną) kupna aktywów (np. walut). Spread wynosi zazwyczaj kilka procent. Udzielając kredytu w obcej walucie bank przelicza kredyt po kursie kupna (niższym) waluty kredytu, natomiast przy spłacie bierze pod uwagę dzienny kurs sprzedaży (wyższy) tej waluty. Jeśli spread wynosi 0, oznacza to, że jest to transakcja bezkosztowa.

UKRYTA MARŻA BANKU – tak się nazywa spread w umowie, ponieważ stanowi on dodatkowy zysk banku, np. w przypadku udzielonych przez bank kredytów walutowych. Szacunkowo spread na poziomie 12% podwyższa faktyczne oprocentowanie kredytu o około 1 punkt procentowy dla całej umowy, a 6% to około 0,5 punktu procentowego ukrytej marży kredytu. Jeżeli w umowie nie określono jednoznacznie warunków ustalania wysokości spreadu, klauzule powołujące się na przeliczanie wartości kredytu i jego każdej raty po kursie kupna-sprzedaży banku są niedozwolonymi zapisami umownymi (klauzule abuzywne).

NIEWAŻNOŚĆ A ODWALUTOWANIE/ODFRANKOWIENIE

Celem procesu z Bankiem jest stwierdzenie nieważności umowy lub jej odwalutowanie/odfrankowienie

NIEWAŻNOŚĆ UMOWY – czyli uznanie, że umowa nigdy nie istniała.

Oznacza, że strony powinny zwrócić sobie spełnione świadczenia, czyli:

  • bank musi zwrócić klientowi wszystkie zapłacone przez niego kwoty (raty, prowizje, polisy itp.)
  • klient musi zwrócić bankowi kwotę wypłaconego kredytu w PLN, przy czym konsument może podnieść przedawnienie roszczeń banku

 

ODWALUTOWANIE/ODFRANKOWIENIE – tj. wyeliminowanie (jak to określają Sądy wygumkowanie) z umowy franka szwajcarskiego z datą zawarcia umowy ale przy zachowaniu oprocentowania przewidzianego w umowie (zwykle LIBOR). Umowa trwa nadal przy założeniu, że nigdy nie było przeliczeń na franki (w praktyce powoduje to spadek zadłużenia i zwrot przez Bank nadpłaconych rat)

Oznacza to, że:

  • bank musi zwrócić nadpłacone raty wraz z odsetkami
  • bank musi wyliczać raty w oparciu o:
    • kwotę kredytu wypłaconego w PLN
    • oprocentowanie wynikające z umowy, czyli LIBOR CHF + marża banku
ARGUMENTY ZA POZWANIEM BANKU
Argumenty za pozwaniem Banku właśnie teraz:

  1. w znacznej części wyjaśnione zostały już podstawowe rozbieżności w orzecznictwie,

  2. sprostowano tłumaczenie Dyrektywy unijnej (wcześniej sądy badały sposób wykonywania umowy czyli to jak kursy były ustalane – co skutkowało tym, że klienci przegrywali sprawy bo nie byli w stanie udowodnić, czy ich interesy zostały rażąco naruszone. Obecnie Sąd wiedzą już, że należy oceniać klauzulę mając na uwadze okoliczności jej zawarcie – uchwała 7 SN, sygn. akt II CZP 29/17)

  3. Sąd Najwyższy w dniu 4 kwietnia 2019 r. (sygn. akt III CSK 159/17) oraz w dniu 9 maja 2019 r. (sygn. akt I CSK 242/18) uznał, że kredyty powiązane z walutą mają być wykonywane jako kredyty w PLN ze stawką LIBOR

  4. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 października 2018 r. (sygn. akt II CSK 632/17 ) rezygnuje z koncepcji rozliczania kredytu kursem średnim NBP

  5. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) popiera stwierdzenie nieważności umowy kredytu (wyrok z dnia 14 marca 2019 sygn. C-118/17)

  6. Rzecznik Generalny TSUE wydał korzystną dla frankowiczów opinię w polskiej spr. frankowej Dziubak c-260/18 wskazując, że prawo UE stoi na przeszkodzie temu, by sąd krajowy uzupełnił luki w umowie kursem rynkowym lub średnim NBP oraz, że to klient decyduje czy chce stwierdzenia nieważności umowy czy też jej dalszego wykonywania po „odfrankowieniu”,

  7. najnowsza nowelizacja kpc, która zacznie obowiązywać na początku listopada pozwala na prowadzenie sprawy przeciwko bankowi w sądzie miejsca zamieszkania konsumenta.

DOKUMENTY POTRZEBNE DO ANALIZY SPRAWY
Do przeanalizowania Państwa sytuacji konieczne będą dokumenty:

  • umowa o kredyt hipoteczny

  • regulamin – jeżeli był załączony do umowy (nazwa dokumentu może być różna często zwany „Częścią Ogólną Umowy”, „COU” lub podobnie)

  • aneksy do umowy (wszystkie aneksy, np. zwiększające kredyt, zmieniające walutę spłat, odraczające spłaty itd., a także zmiany regulaminu wysyłane przez bank).

CENNIK

Każda sprawa jest inna, a także inna jest wartość dochodzonych roszczeń i uzyskiwanych korzyści, co powoduje, że wynagrodzenie jest zróżnicowane. Ustalenie jednej stawki dla wszystkich oznaczałoby, że sprawy traktuje się szablonowo a tak być nie powinno – bo nie ma dwóch jednakowych spraw. Sprawy mogą różnić się szczegółami, ale mogą one okazać się istotne.

Koszt związany z prowadzeniem sprawy powinien być ustalany indywidualnie z Klientem po analizie umowy.

Koszt analizy umowy pod względem prawnym wynosi 100 zł. Po analizie umowy będzie możliwe ustalenie całkowitego kosztu usługi.